治家篇拼音版、注音及读音：
出处：颜氏家训
zhì jiā piān
治家篇
fū fēng huà zhě，zì shàng ér xíng yú xià zhě yě，zì xiān ér shī yú hòu zhě yě。shì yǐ fù bù cí zé zi bù xiào，xiōng bù yǒu zé dì bù gōng，fū bú yì zé fù bù shùn yǐ。fù cí ér zi nì，xiōng yǒu ér dì ào，fū yì ér fù líng，zé tiān zhī xiōng mín，nǎi xíng lù zhī suǒ shè，fēi xùn dǎo zhī suǒ yí yě。
夫风化者，自上而行于下者也，自先而施于后者也。是以父不慈则子不孝，兄不友则弟不恭，夫不义则妇不顺矣。父慈而子逆，兄友而弟傲，夫义而妇陵，则天之凶民，乃刑戮之所摄，非训导之所移也。
dá nù fèi yú jiā，zé shù zǐ zhī guò lì jiàn xíng fá bù zhōng，zé mín wú suǒ cuò shǒu zú。zhì jiā zhī kuān měng，yì yóu guó yān。
答怒废于家，则竖子之过立见；刑罚不中，则民无所措手足。治家之宽猛，亦犹国焉。
kǒng zǐ yuē:" shē zé bù sūn，jiǎn zé gù。yǔ qí bù sūn yě，níng gù。" yòu yún:" rú yǒu zhōu gōng zhī cái zhī měi，shǐ jiāo qiě lìn，qí yú bù zú guān yě yǐ。" rán zé kě jiǎn ér bù kě lìn yǐ。jiǎn zhě，shěng shē，jiǎn ér bù lìn，kě yǐ。
孔子曰：“奢则不孙，俭则固。与其不孙也，宁固。”又云：“如有周公之才之美，使骄且吝，其余不足观也已。”然则可俭而不可吝已。俭者，省奢，俭而不吝，可矣。
shēng mín zhī běn，yào dāng jià jī ér shí，sāng má yǐ yī。shū guǒ zhī chù，yuán chǎng zhī suǒ chǎn jī tún zhī shàn，shù quān zhī suǒ shēng。fù jí dòng yǔ qì xiè，qiáo sū zhī zhú，mò fēi zhǒng zhí zhī wù yě。zhì néng shǒu qí yè zhě，bì mén ér wéi shēng zhī jù yǐ zú，dàn jiā wú yán jǐng ěr。lìng běi tǔ fēng sú，lǜ néng gōng jiǎn jié yòng，yǐ shàn yī shí。jiāng nán shē chǐ，duō bù dǎi yān。
生民之本，要当稼稽而食，桑麻以衣。蔬果之畜，园场之所产；鸡豚之善，树圈之所生。复及栋宇器械，樵苏脂烛，莫非种殖之物也。至能守其业者，闭门而为生之具以足，但家无盐井耳。令北土风俗，率能躬俭节用，以赡衣食。江南奢侈，多不逮焉。
shì jiān míng shì，dàn wù kuān rén，zhì yú yǐn shí xiǎng kuì，tóng pú jiǎn sǔn，shī huì rán nuò，qī zǐ jié liàng，xiá wǔ bīn kè，qīn hào xiāng dǎng，cǐ yì wèi jiā zhī jù dù yǐ。
世间名士，但务宽仁，至于饮食饷馈，僮仆减损，施惠然诺，妻子节量，狎侮宾客，侵耗乡党，此亦为家之巨蠹矣。
péi zi yě yǒu shū qīn gù shǔ jī hán bù néng zì jì zhě。jiē shōu yǎng zhī。jiā sù qīng pín，shí féng shuǐ hàn，èr shí mǐ wèi báo zhōu，jǐn dé biàn yān，gōng zì tóng zhī，cháng wú yàn sè。yè xià yǒu yī lǐng jūn，tān jī yǐ shèn，jiā tóng bā bǎi，shì mǎn yī qiān，zhāo xī měi rén yáo shàn，yǐ shí wǔ qián wèi lǜ，yù yǒu kè lǚ，gèng wú yǐ jiān。hòu zuò shì fú fǎ，jí qí jiā chǎn，má xié yī wū，bì yī shù kù，qí yú cái bǎo，bù kě shèng yán。nán yáng yǒu rén，wéi shēng ào bó，xìng shū jiǎn lìn。dōng zhì hòu nǚ xù yè zhī，nǎi shè yī tóng ōu jiǔ，shù luán zhāng ròu，xù hèn qí dān lǜ，yī jǔ jǐn zhī，zhǔ rén è rán，fǔ yǎng mìng yì，rú cǐ zhě zài，tuì ér zé qí nǚ yuē:" mǒu láng hǎo jiǔ，gù rǔ cháng pín。" jí qí sǐ hòu，zhū zǐ zhēng cái，xiōng suì shā dì。
裴子野有疏亲故属饥寒不能自济者。皆收养之。家素清贫，时逢水旱，二石米为薄粥，仅得遍焉，躬自同之，常无厌色。邺下有一领军，贪积已甚，家童八百，誓满一千，朝夕每人肴膳，以十五钱为率，遇有客旅，更无以兼。后坐事伏法，籍其家产，麻鞋一屋，弊衣数库，其余财宝，不可胜言。南阳有人，为生奥博，性殊俭吝。冬至后女婿谒之，乃设一铜瓯酒，数脔獐肉，婿恨其单率，一举尽之，主人愕然，俯仰命益，如此者再，退而责其女曰：“某郎好酒，故汝常贫。”及其死后，诸子争财，兄遂杀弟。
fù zhǔ zhōng kuì，wéi shì jiǔ shí yī fú zhī lǐ ěr，guó bù kě shǐ yù zhèng，jiā bù kě shǐ gàn gǔ。rú yǒu cōng míng cái zhì，shí dá gǔ jīn，zhèng dāng fǔ zuǒ jūn zǐ，zhù qí bù zú。bì wú cǐ jī chén míng，yǐ zhì huò yě。
妇主中馈，惟事酒食衣服之礼耳，国不可使预政，家不可使干蛊。如有聪明才智，识达古今，正当辅佐君子，助其不足。必无此鸡晨鸣，以致祸也。
jiāng dōng fù nǚ，lüè wú jiāo yóu，qí hūn yīn zhī jiā，huò shí shù nián jiān lái xiāng shí zhě，wéi yǐ xìn mìng zèng yí，zhì yīn qín yān。yè xià fēng sú，zhuān yǐ fù chí mén hù，zhēng sòng qū zhí，zào qǐng féng yíng，chē chéng tián jiē jiē，qǐ luó yíng fǔ sì，dài zi qiú guān，wèi fū sù qū，cǐ nǎi héng dài zhī yí fēng píng?nán jiān pín sù，jiē shì wài shì，chē chéng yī fú，bì guì zhěng qí，jiā rén qī zǐ，bù miǎn jī hán。hé běi rén shì，duō yóu nèi zhèng，qǐ luó jīn cuì，bù kě fèi quē，léi mǎ cuì nú，jǐn chōng ér yǐ，chàng hé zhī lǐ，huò ěr rǔ zhī。
江东妇女，略无交游，其婚姻之家，或十数年间来相识者，惟以信命赠遗，致殷勤焉。邺下风俗，专以妇持门户，争讼曲直，造请逢迎，车乘填街街，绮罗盈府寺，代子求官，为夫诉屈，此乃恒代之遗风平？南间贫素，皆事外饰，车乘衣服，必贵整齐，家人妻子，不免饥寒。河北人事，多由内政，绮罗金翠，不可废阙，羸马悴奴，仅充而已，倡和之礼，或尔汝之。
hé běi fù rén，zhī rèn zǔ xùn zhī shì，fǔ fú jǐn xiù luó qǐ zhī gōng，dà yōu yú jiāng dōng yě。
河北妇人，织任组训之事，黼黻 锦绣罗绮之工，大优于江东也。
tài gōng yuē:" yǎng nǚ tài duō，yī fèi yě。" chén fān yuē:" dào bù guò wǔ nǚ zhī mén。" nǚ zhī wèi lèi，yì yǐ shēn yǐ。rán tiān shēng fān mín，xiān rén chuán tǐ，qí rú zhī hé?shì rén duō bù jǔ nǚ，zéi xíng gǔ ròu，qǐ dāng rú cǐ ér wàng fú yú tiān hū?wú yǒu shū qīn，jiā ráo jì yìng，dàn yù jiāng jí，biàn qiǎn hūn shù shǒu zhī，tǐ yǒu bù ān，kuī chuāng yǐ hù，ruò shēng nǚ zhě，zhé chí jiāng qù，mǔ suí hào qì，shǐ rén bù rěn wén yě。
太公曰：“养女太多，一费也。” 陈蕃曰：“盗不过五女之门。”女之为累，亦以深矣。然天生蕃民，先人传体，其如之何？世人多不举女，贼行骨肉，岂当如此而望福于天乎？吾有疏亲，家饶妓媵，诞育将及，便遣阍竖守之，体有不安，窥窗倚户，若生女者，辄持将去，母随号泣，使人不忍闻也。
fù rén zhī xìng，lǜ chǒng zǐ xù ér nüè ér fù，lóng xù zé xiōng dì zhī yuàn shēng yān，nüè fù zé zǐ mèi zhī chán xíng yān。rán zé nǚ zhī xíng liú，jiē dé zuì yú qí jiā zhě，mǔ shí wèi zhī。zhì yǒu yàn yuē:" luò suǒ ā gū cān。" cǐ qí xiāng bào yě。jiā zhī cháng bì，kě bù jiè zāi!
妇人之性，率宠子婿而虐儿妇，笼婿则兄弟之怨生焉，虐妇则姊妹之谗行焉。然则女之行留，皆得罪于其家者，母实为之。至有谚曰：“落索阿姑餐。”此其相报也。家之常弊，可不诫哉！
hūn yīn sù duì，jìng hòu chéng guī。jìn shì jià qǔ，suì yǒu mài nǚ nà cái，mǎi fù shū juàn，bǐ liáng fù zǔ，jì jiào zī zhū，zé duō hái shǎo，shì jǐng wú yì。huò wěi xù zài mén，huò ào fù shàn shì，tān róng qiú lì，fǎn zhāo xiū chǐ，kě bù shèn yú?
婚姻素对，靖候成规。近世嫁娶，遂有卖女纳财，买妇输绢，比量父祖，计较锱铢，责多还少，市井无异。或猥婿在门，或傲妇擅室，贪荣求利，反招羞耻，可不慎欤？
jiè rén diǎn jí，jiē xū ài hù，xiān yǒu quē huài，jiù wèi kē zhì，cǐ yì shì dài fū bǎi xíng zhī yī yě。jì yáng jiāng lù，dú shū wèi jìng，suī yǒu jí sù，bì dài juǎn shù zhěng qí，rán hòu dé qǐ，gù wú sǔn bài，rén bù yàn qí qiú jiǎ yān。huò yǒu láng jí jī àn，fēn sǎn bù zhì，duō wèi tóng yòu bì qiè zhī suǒ diǎn wū。fēng yǔ chóng shǔ zhī suǒ huǐ shāng，shí wèi lèi dé。wú měi dú shèng rén zhī shū，wèi cháng bù sù jìng duì zhī。qí gù zhǐ yǒu wǔ jīng cí yì jí xián dá xìng míng，bù gǎn huì yòng yě。
借人典籍，皆须爱护，先有缺坏，就为科治，此亦士大夫百行之一也。济阳江禄，读书未竟，虽有急速，必待卷束整齐，然后得起，故无损败，人不厌其求假焉。或有狼藉几案，分散部帙，多为童幼婢妾之所点污。风雨虫鼠之所毁伤，实为累德。吾每读圣人之书，未尝不肃敬对之。其故纸有《五经》词义及贤达姓名，不敢秽用也。
wú jiā wū xí dǎo qǐng，jué yú yán yì fú shū zhāng suān，yì wú qí yān。bìng rǔ cáo suǒ jiàn yě，wù wèi yāo wàng zhī fèi。
吾家巫觋祷请，绝于言议；符书章酸，亦无祈焉。并汝曹所见也，勿为妖妄之费。
联系客服
